και η θερμή υποδοχή από τα παιδιά
του Δημοτικού Σχολείου Εξωμβούργου Τήνου
Εξαιρετικά θερμή υποδοχή επιφύλαξαν οι μαθητές της πέμπτης και έκτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου Εξωμβούργου Τήνου στους μαθητές/-τριες του Σχολείου μας (της πέμπτης τάξης) που επισκέφθηκαν το νησί το τριήμερο 12 με 14 Μαΐου.
Στην πολύ ζεστή εκδήλωση που είχαν διοργανώσει στο προαύλιο του Σχολείου, πέραν από τους μαθητές που με χαρά διέθεσαν το πρωινό της σαββατιάτικης ξεκούρασής τους, συμμετείχαν και οι δασκάλες τους αλλά και η Διευθύντρια του Σχολείου!
Μας ξενάγησαν, όλοι μαζί, στο εντυπωσιακό κτήριο του Σχολείου τους, με τους ψηλοτάβανους χώρους του, τα αξέχαστα, παλιά, διακοσμημένα με μοτίβα, πλακάκια στο δάπεδο και την ξύλινη οροφή, τις φωτεινές αίθουσες διδασκαλίας που “έβγαζαν” στο υπέροχο φυσικό περιβάλλοντα χώρο, το πολύχρωμο πλήθος των μαθητικών εργασιών, κάθε είδους, που, ανηρτημένες στους τοίχους αιθουσών και διαδρόμων σε καλούν να τις θαυμάσεις, την υπέροχη, ζεστή, βιβλιοθήκη που σε κάποιους θύμισε “χρονο-κάψουλα”, την πολύχρωμη και τόσο “δουλεμένη” αίθουσα ξένων γλωσσών, το κλειστό γυμναστήριο για τις δύσκολες συνθήκες των χειμωνιάτικων ημερών.
Όλα αυτές οι εικόνες και πολλές άλλες που “ξεθωριάζουν” μεταφερόμενες στο χαρτί, μας έδωσαν την εντύπωση, σε μικρούς και μεγάλους, ενός Σχολείου που εξακολουθεί να προσφέρει πολλά στην τοπική κοινωνία, χάρις στην –συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες– προσπάθεια των λειτουργών του και στην μεγάλη αγάπη των παιδιών (44 σήμερα όλα κι’ όλα) που συγκεντρώνονται εκεί, καθημερινά, από τις πέντε γωνιές της εξοχής της Τήνου, με μόνο σκοπό να πλουτίσουν τις γνώσεις τους.
Δεν θα μπορούσε όμως αυτή η περιγραφή να μην αναφερθεί και στην “μικρή έκπληξη” για την οποία μας είχε ήδη προϊδεάσει η Διευθύντρια του Σχολείου και η οποία μόνον “μικρή” δεν αποδείχθηκε!! Και για την οποία υπεύθυνες ήσαν οι συγκινητικές μητέρες των παιδιών!!!
Οι μητέρες, λοιπόν, των παιδιών είχαν ετοιμάσει και μας παρουσίασαν ένα εξαιρετικό δείγμα της τοπικής γαστρονομίας, με ένα τεράστιο τραπέζι γεμάτο με κάθε είδους τοπικές νοστιμιές. Φτιαγμένες από τα ίδια τους τα χέρια, για τα παιδιά (και τους γονείς) που θα έρθουν από την Αθήνα. Φτιαγμένες στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους, μία ημέρα μάλιστα που, λόγω της “γιορτής της μητέρας”, σε αυτές θα έπρεπαν τα δώρα και η προσοχή μας…
Απολαύσαμε γεύσεις γνώριμες αλλά και γεύσεις που συναντήσαμε για πρώτη φορά. Η αναφορά όλων τους απλά θα μας εξέθετε που κάποιες θα διέφευγαν… Δεν μπορεί όμως κάποιος να μη σταθεί στο “κέντημα” εκείνο που ακούει στο όνομα “παραδοσιακό παστέλι Τήνου σε λεμονόφυλλα”, με την αξεπέραστη γλύκα του από τα τοπικά μέλια και το υπέροχο άρωμά του από τα δροσερά φύλλα λεμονιάς πάνω στα οποία ακουμπά κάθε κομμάτι του, όλα σε μία υπέροχη παρουσίαση, που λες το ’βαλαν σκοπό να αντιλαλούν οι γεύσεις τους, σε όλο το ταξίδι της επιστροφής, μέσα στο μυαλό όλων μας.
Όλοι μαζί, μητέρες, δασκάλες και παιδιά, μας ξεσήκωσαν στη συνέχεια με το χορό τους. Απλωμένα χέρια, πιασμένα από διπλανούς ώμους, όμορφα βήματα, κάπου-κάπου αέρινες φιγούρες, γέμισαν την αυλή του σχολείου, σε ρυθμούς περήφανους, νησιώτικους, ζωντανούς, μία παράδοση που περνούσε από την γενιά των γονιών σε εκείνη των νέων παιδιών, μία αδιάλειπτη συνέχεια που όλοι ελπίζουμε να πάει πολύ μακριά στο μέλλον.
Όμορφες στιγμές μίας όμορφης παρέας παιδιών που φωτογραφήθηκαν, χόρεψαν, αντάλλαξαν δώρα. Τα παιδιά του Σχολείου μας είχαν (είχε φροντίσει η κυρία Μουστάκα και το Σχολείο για αυτό) από ένα μικρό αναμνηστικό δωράκι για τα παιδιά του εκεί Σχολείου. Έλα όμως που, για μεγάλη τους χαρά, είχαν και οι φίλοι τους από την Τήνο ένα ωραιότατο δωράκι να τους προσφέρουν!!! Χαμογελαστά πρόσωπα, μάτια που λαμπύριζαν, υποσχέσεις που δόθηκαν (και ευχόμαστε να κρατηθούν) για συνέχιση της επικοινωνίας των δύο Σχολείων!
Ιδιαίτερη φιγούρα στην εκδήλωση, η αδελφή Θηρεσία. Η τελευταία εκπρόσωπος του Τάγματος στην Τήνο, ελληνίδα “ακρίτισσα” μιάς παρουσίας αιώνων που σβήνει… Παρ’ όλο το προχωρημένο της ηλικίας της ήταν εκεί, με το μπαστουνάκι της, όρθια σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης, έτοιμη (όταν πια θα ήμασταν έτοιμοι και εμείς να απομακρυνθούμε από όλη αυτήν τη χαρά) να μας συνοδέψει στο Μοναστήρι των Ουρσουλινών και να μας ξεναγήσει στους χώρους του όπου πέρασε όλη την γεμάτη ζωή της. “θα ήθελα πολύ να σας πάνω μέσα από τον οπωρώνα και το μποστάνι μας, αλλά είναι η εποχή που έχουν ξυπνήσει τα φίδια και ανησυχώ για τους μαθητές”. “Οφιούσα” η Τήνος, από τα παλιά χρόνια και εμείς επιλέξαμε άλλον δρόμο να επισκεφθούμε τη Μονή των Ουρσουλίνων.
http://www.sgkursulines.gr
