(Εκπροσωπώντας το Δημοτικό Συμβούλιο)
Σίμο,
Με αυτή την απλή και ζεστή προσφώνηση επέλεξα να σε αποχαιρετίσω, γιατί όλοι έτσι σε αποκαλούσαν, αφού σε ένοιωθαν δικό τους άνθρωπο, οικείο, μέλος της οικογένειάς τους. Με τον τρόπο σου, τον ανοιχτό και εγκάρδιο χαρακτήρα σου, με την εν γένει συμπεριφορά σου είχες κατορθώσει να κερδίσεις τη συμπάθεια, την αγάπη και τον σεβασμό όλων των συμπολιτών μας, γι’ αυτό και κανένα μάτι δεν έμεινε αδάκρυτο και οι καρδιές όλων μας ράγισαν στο θλιβερό άκουσμα της σοβαρής ασθένειάς σου. Τώρα όλοι θρηνούν για τα νιάτα σου, όλοι οδύρονται για τη λεβεντιά σου. Απέραντη θλίψη και βουβός πόνος απλώθηκε σε όλο το νησί για τον πρόωρο και αναπάντεχο χαμό σου. Έφυγες πολύ νωρίς, ενώ θα μπορούσες να προσφέρεις ακόμη τόσα πολλά στο νησί μας και στην οικογένειά σου.
Δήμαρχέ μας, Άρχοντα.
Ναι. Άρχοντας ήσουν σε όλα σου! Η όλη σου προσωπικότητα απέπνεε αρχοντιά και καλοσύνη. Ο πραγματικός άρχοντας δεν είναι απόμακρος και απλησίαστος, αλλά προσιτός και καταδεκτικός προς όλους, στοιχεία που σε χαρακτήριζαν στον υπέρτατο βαθμό.
Παράλληλα ήσουν πρότυπο εξαίρετου και ακέραιου ανθρώπου. Ήξερες και ήθελες μόνο να προσφέρεις, χωρίς να ζητείς ανταπόδοση. Έδινες σε αναγκεμένους τη δυνατότητα να βγουν από τις δυσκολίες που τους έτυχαν στη ζωή ˙ σε οικονομικά αδύναμους να αποκτήσουν στέγη ˙ σε νέους να βρουν εργασία ˙ σε εμπερίστατους να ορθοποδήσουν ˙ σε Ιερούς Ναούς να συντηρηθούν ή να ανακαινισθούν, για να μην καταρρεύσουν. Πολλοί θα κλάψουν – ήδη κλαίνε - γιατί έχασαν τον συντρέχτη τους, τον προστάτη τους, το στήριγμά τους.
Όλοι ορφανέψαμε, Σίμο, γιατί θα στερηθούμε τον άνθρωπο που διέθετε ορθή κρίση, σοβαρή σκέψη, νηφαλιότητα και πνεύμα καταλλαγής. Ήσουν άνθρωπος του μέτρου, του μέσου δρόμου και των χαμηλών τόνων. Απέφευγες τις υπερβολές και τις ακρότητες. Δρούσες με ψυχραιμία πάντοτε, χωρίς προχειρότητες και εντυπωσιασμούς. Ενεργούσες κεντρομόλα και όχι φυγόκεντρα. Υπερβολικός ήσουν μόνο στην υπομονή, στην ανοχή, στην ανεξικακία ˙ γι’ αυτό δεν είχες εχθρούς, αλλά μόνο – δικαιολογημένα- πολιτικούς αντιπάλους. Η ακεραιότητά σου ήταν σπάνια για δημόσιο άνδρα. Την αποζημίωση του Δημάρχου τη διέθετες σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, για την ανακούφιση των ενδεών συμπολιτών μας ή σε αθλητικά σωματεία, για να αθλούνται οι νέοι μας.
Διαρκής υπήρξε η μέριμνά σου, ο αγώνας σου και η αγωνία σου για τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν το νησί μας και ιδιαίτερα το Ιερό μας Ίδρυμα, τα προαιώνια δικαιώματα του οποίου με σύνεση, αλλά και σθένος πάντοτε υποστήριζες.
Όλα αυτά δεν σε εμπόδισαν από το να δημιουργήσεις μια ευλογημένη πολυμελή οικογένεια μαζί με την σε όλα άξια σύζυγό σου, η οποία ως άλλος Κυρηναίος σήκωσε ένα μεγάλο μέρος του βάρους απ᾿ το δυσβάστακτο φορτίο τής αβάσταχτης αρρώστιας σου.
Πριν κλείσω τον φτωχό αυτό απολογισμό για το πλούσιο έργο σου, αγαπητέ μου Σίμο, αισθάνομαι βαθιά εσωτερική ανάγκη να σε ευχαριστήσω προσωπικά για την πολύτιμη βοήθεια που μου προσέφερες ως συνεργάτης μου κατά την διάρκεια της Δημαρχιακής μου θητείας, θέτοντας στη διάθεσή μου τις πολλές γνώσεις σου και τη μεγάλη πείρα που από τότε διέθετες για τα δημοτικά πράγματα, που είχες αποκομίσει από τον άξιο, επίσης, Δήμαρχο πατέρα σου, τον αείμνηστο Γιάννη Ορφανό.
Άρχοντα, Δήμαρχέ μας, αγαπητέ φίλε, Σίμο.
Η Τήνος θα σε θυμάται για πολλά χρόνια ˙ εγώ δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Αιωνία σου η μνήμη.
Σάββας Απέργης, Φιλόλογος, πρώην Δήμαρχος Τήνου
